Suchań 2014 - sprawozdanie z badań
Badania wykopaliskowe w Suchaniu, pow. stargardzki, stan. 18 przeprowadzono w okresie 1.-31. sierpnia 2014 r. Był to drugi sezon regularnych prac wykopaliskowych. Z planowanymi na ten rok badaniami wiązano duże oczekiwania, gdyż uzyskano zgodę właściciela działki nr 366 w Suchaniu, na której znajduje się stanowisko 18. W roku ubiegłym, przypomnę, zgody takiej nie udało się uzyskać, badania prowadzono zatem na peryferii stanowiska. Zgodę obwarowano jednak warunkiem ograniczenia areału badań jedynie do dwóch wykopów o powierzchni odpowiednio 4 i 2 ary. Warunku tego dotrzymano, zatem w sezonie 2014 przebadano łącznie 6 arów stanowiska.
Przeprowadzone prace wykopaliskowe odsłoniły osadę kultury oksywskiej, którą wstępnie datować można jedynie generalnie na młodszy okres przedrzymski. Jedynym obecnie źródłem datującym zespoły jest ceramika, jakkolwiek planowane są analizy specjalistyczne. Innych materiałów poza przypisywanymi kulturze oksywskiej nie pozyskano.
Na wspomnianą osadę składa się 8 obiektów (ob. 33 – 41, ob. 35 wykreślono z ewidencji). Wykopy zlokalizowano w zgodzie z siatką arową założoną w sezonie 2013, również numeracja obiektów stanowi ciąg dalszy ich katalogu z roku ubiegłego.
Wspomniane osiem obiektów dzieli się na następujące kategorie funkcjonalne: 1 ziemianka (ob. 33); 3 paleniska (34, 37, 38), bruk kamienny (ob. 39), dołek posłupowy (ob. 40), piec typu kotlinkowego (piec kowalski?) (ob. 41). Pod znakiem zapytania stoi klasyfikacja ob. 36. Była to jama ze spalenizną o maksymalnej średnicy 1,6 m i miąższości około 0,8 m ze zniszczoną konstrukcją kamienną w wypełnisku oraz śladami wylepiania glinianą ścian i spągu. Zarazem obiekt ten dostarczył, poza ceramiką, zabytków związanych z tkactwem (ciężarek tkacki i przęślik) oraz znacznej serii kości zwierzęcych. Do najciekawszych obiektów należy niewątpliwie wspomniana ziemianka (ob. 33) oraz obiekt związany z metalurgią żelaza (ob. 41). Ziemianka, owalnego kształtu o maksymalnej średnicy 2,8 m i miąższości 0,7 m dostarczyła poza ceramiką fragmentu zdobionego przedmiotu kościanego oraz przęślika tkackiego. W stropie obiektu zlokalizowany był bruk kamienny. Z kolei piec kotlinkowy, niestety zniszczony, stanowi cenne świadectwo metalurgii żelaza już w młodszym okresie przedrzymskim w rejonie Stargardu Szczecińskiego. Na materiał masowy składa się przede wszystkim ceramika, w przypadku której za element datujący uznać należy fragmenty o facetowanych brzegach, niejednokrotnie także od wewnątrz. Katalog zabytków wydzielonych wypełniły wspomniane dwa przęśliki tkackie i ciężarek tkacki (zdobiony), a także fragment przedmiotu kościanego i dwa przedmioty żelazne. Ponadto pobrano próbki wypełnisk obiektów i calca. Po zakończeniu badań wykopy splantowano.
W konkluzji uznać należy osadę w Suchaniu za typowy przykład osady kultury oksywskiej o licznych analogiach znanych z doliny Parsęty i Wieprzy (np. Głuszyno stan. 1; Rogowo, stan. 4; Śmiechowo, stan. 1; Warszkowo, stan. 26, 27, 30; Śmiechowo, stan. 6).
BR
galeria zdjęć z Suchania znajduje się tu: