Fibula tarczowata
Fibula tarczowata (Scheibenfibel, disc brooch), ozdoba stroju charakterystyczna dla późnego →OWL i okresu merowińskiego w Skandynawii, Europie zachodniej i środkowej, na obszarach naddunajskich (fot. 1-2.); także na ziemiach bałtyjskich (→ grupa Olsztyńska - fot. 3. → grupa Elbląska , Sambia). Okrągła, zdobiona tarczka, zapięcie na ogół o konstrukcji kuszowatej mocowane od spodu; także egzemplarze o konstrukcji zawiaskowej. Grupa ozdób bardzo zróżnicowana morfologicznie; tarczka niekiedy zaopatrzona w półkoliste wypustki na krawędzi. Zwykle z guzkiem pośrodku, czasem wykładana sr., wytłaczaną blaszką, zdobiona almandynami, filigranem lub tauszowaniem. Często zdobiona stempelkami i wytłaczanymi guzkami. Ornament tworzy rozbudowane kompozycje i pokrywa całą powierzchnię fibuli.
AB-W
Literatura: K. Høilund Nielsen, Zur Chronologie der jüngeren germanischen Eisenzeit auf Bornholm. Untersuchungen zu Schmuckgarnituren, “Acta Archaeologica” 1987, s. 63-63, 72-73; U. Koch, Das alamanisch-fränkische Gräberfeld bei Pleidelsheim, Stuttgart 2001, s. 164-166; K. Vielitz, Granatscheibenfibeln der Merowingerzeit, Montagnac 2003; G. Graenert, Merowingerzeitliche Filigranscheibenfibeln westlich des Rheins, Europe médiévale 7, Montagnac 2007.
-
pełna rozdzielczość
Fot. 1. Zapinki tarczowate ze Szwecji (Lappland, Gotlandia) (B. Salin, Die Altgermanische Thierornamentik, Stockholm 1904, ryc. 211, 212).
-
pełna rozdzielczość
Fot. 2. Złota zapinka tarczowata zdobiona w technice cloisonné. Schwerin-Mueß (Die Langobarden. Das Ende der Völkerwanderung, Katalog zur Ausstellung im Rheinischen LandesMuseum Bonn 22.8.2008 – 11.1.2009, s. 231).
-
pełna rozdzielczość
Fot. 3. Tumiany (d. Daumen), grób 97 (F. Jakobson, Die Brandgräberfelder von Daumen und Kellaren im Kreise Allenstein, Ostpr., Daumen und Kellaren – Tumiany i Kielary 2. Schriften des Archäologischen Landesmuseums 9. Neumünster 2009, tabl. 59).