Lancetowate okucie pasa

Lancetowate okucie pasa, wykonane najczęściej z br. płaskie okucia końców rzemienia, o wydłużonym, lancetowatym kształcie i fasetowanych brzegach (fot. 1.). Zabytki te są charakterystyczne dla →grupy olsztyńskiej i →elbląskiej →kręgu kultur zachodniobałtyjskich w fazach E₂ i E₃ późnego →OWL (2 poł. VI-2 poł. VII w. po Chr.). Występują one zarówno jako elementy pasa, jak i części uprzęży końskiej.

MP

Literatura: J. Kowalski, Chronologia grupy elbląskiej i olsztyńskiej kręgu zachodniobałtyjskiego (V-VII w.). Zarys problematyki, „Barbaricum”, t. 6, Warszawa 2000, s. 148-275; A. Bitner-Wróblewska, Problem genezy grupy olsztyńskiej w świetle periodyzacji cmentarzysk w Tumianach i Kielarach, Acta Universitatis Lodziensis, Folia Archaeologica, t. 25, 2007, s. 69-92; B. Kontny, J. Okulicz-Kozaryn, M. Pietrzak, Nowinka, Site 1. The cemetery from the Late Migration Period in the northern Poland, Gdańsk-Warszawa 2011.

• pełna rozdzielczość

  Fot. 1. Przykłady okuć lancetowatych z grobu 60 z cmentarzyska grupy elbląskiej z Nowinki, pow. elbląski (B. Kontny, J. Okulicz-Kozaryn, M. Pietrzak 2011).